Chodzi oto żeby wysłać wiadomość dla Rządu i społeczeństwa a przede wszystkim – do naszego środowiska – rezydentów, studentów. Z każdą taką kolejną akcją, pikietą, głodówką ta świadomość rośnie i ludzie coraz bardziej się jednoczą. Przy odpowiednio dużym zjednoczeniu można łatwiej zorganizować i zagrozić radykalniejszymi formami protestu.

5 tys. lekarzy będzie miało tylko 3 dni na złożenie wniosku specjalizacyjnego – za pomocą wciąż niedziałającego systemu.
MZ wymaga notarialnego potwierdzenia oryginału skanów z kwalifikowanym podpisem elektronicznym, tymczasem lekarzy z Gdańska wysyła na egzamin do Krakowa. Stworzyło potwora, nad którym jak samo twierdzi nie jest w stanie zapanować i przewidzieć skutków jego działania. Jak samo mówi, informacje o przydzielonych miejscach specjalizacyjnych „mają charakter wyłącznie informacyjny i nie mogą stanowić podstawy do jakichkolwiek roszczeń”. Przedstawiamy czeski film o dzielnym medyku, który zdobywa rezydenturę.

Czy rok to dużo? Mija właśnie trzynaście miesięcy od poprzedniej dużej manifestacji medyków w Warszawie, kolejny raz krzyczymy „Sprawdzam!” do Rządu. Tym razem w zjednoczonym gronie stajemy ramię w ramię – fizjoterapeuci, ratownicy, lekarze, pielęgniarki, dietetycy i wszystkie zawody medyczne. Ale czy naprawdę tak to powinno działać? Naprawdę jedyną metodą w tym kraju jest siła? Sami politycy przyznają, że inny język do nich nie przemawia. A tymczasem kamieni kupa właśnie runęła.

W pierwszym kwartale br. członkom Porozumienia Zawodów Medycznych udało się zebrać prawie ćwierć miliona podpisów pod obywatelskim projektem ustawy w sprawie warunków zatrudnienia w ochronie zdrowia. Reguluje on minimalne wynagrodzenie dla wszystkich grup „białego personelu” i jest zwieńczeniem ponad rocznej pracy zrzeszonego środowiska pracowników ochrony zdrowia. 19 lipca 2017 roku, w dniu pierwszego czytania projektu, pod Sejmem RP odbyła się manifestacja PZM. O nastrojach wśród medyków i perspektywach poprawy ich warunków pracy rozmawiam z Marcinem Sobotką, organizatorem manifestacji.

Kiedy w Polsce dyskusja na temat praw osób LGBTQIA jest marginalizowana, pod koniec czerwca niemiecki Bundestag uchwala ustawę legalizującą równość małżeńską. Z tej okazji BML postanowił sprawdzić, jak wygląda opieka zdrowotna nad osobami homoseksualnymi w Polsce. Czy orientacja seksualna pacjentów ma jakieś znaczenie dla lekarzy? O tym rozmawiam dziś ze specjalistą zdrowia publicznego, członkiem zarządu Kampanii Przeciw Homofobii, autorem książki „Zdrowie LGBT”, Marcinem Rodzinką.